Proefballon
Wanneer we in Europees verband de Big Tech verplichten om gebruikers per maand EUR 2 per dienst in rekening te brengen, zijn we dan niet ineens van het hele probleem af?
Het probleem is ontstaan door het ‘gratis’ beschikbaar stellen van gemakdiensten. Door de oorzaak aan te pakken in plaats van het proberen de gevolgen te bestrijden bereik je vanzelf de gewenste marktregulatie op langere termijn, waarschijnlijk al eerder. Met de mogelijke DMA en DSA wetgeving (of een zwaar afgezwakte versie daarvan door de tech-lobby) in het verschied lijkt me dat een zeer effectieve clausule die kan worden toegevoegd.
De ontvangen bedragen worden onder de noemer “de vervuiler betaalt” (o.a. datacenters) als ‘Tech-tax’ afdragen aan een fonds van de EU, van waaruit bestaande en toekomstige open source initiatieven worden gefinancierd (GNUNet?), waardoor het gewenste openbreken van de markt wordt bereikt en start-ups een kans krijgen omdat ontwikkelaars een vast inkomen kunnen genereren. Wanneer de Big Tech daar technisch een bijdrage aan wil leveren en wil meeprofiteren dan worden ze ook daar van harte voor uitgenodigd.
Zowel vraag als aanbod wordt hierdoor met de neus op de feiten gedrukt en het mes snijdt aan twee kanten.
Gebruikers zullen in dat geval onderling zelf te rade gaan welke dienst(en) ze willen gebruiken en of ze bereid zijn te betalen voor diensten. Sectoren die nu zwaar leunen op de ‘filantropische’ invloed van de Big Tech, zoals Zorg en Onderwijs, hebben geen meerjaren-budgetten om per patient/leerling EUR 2 per dienst te budgetteren en worden dus op die wijze gedwongen naar alternatieve systemen te kijken.
De Big-Tech op haar beurt zal de kosten moeten afwentelen op de adverteerders en data-miners (danwel de gebruikers zelf die koste wat kost wil vasthouden aan hun invasieve diensten), daardoor wordt de rekening mede gepresenteerd aan de andere vervuilende partij.